Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο DELIRIUM
***
Πλησιάζοντας στα «κοντέηνερς των ανθρώπινων ψυχών» όπως γράφεται, ξαναγράφεται και έχει καταντήσει λογοτεχνία, οποιαδήποτε εικόνα ή συνειρμός μένει στην άκρη. Μόνο μια περίεργη αίσθηση οικειότητας. «Είμαι ελεύθερος και άνθρωπος μόνο στο βαθμό που αναγνωρίζω την ελευθερία και την ανθρώπινη υπόσταση αυτών που βρίσκονται γύρω μου», έγραφε ο Μ. Μπακούνιν στο «Θεός και Κράτος». Εδώ λοιπόν δε βλέπεις ούτε ελευθερία ούτε ανθρωπιά. Οι κρατούμενοι μαζεύονται να σου τα πουν μεμιάς όλα, να προλάβουν να μοιραστούν λίγη από την δική σου «ελευθερία». …
«Τρώμε τρεις φορές την ημέρα», λένε. «Είναι πολύ λίγο, πεινάμε. Κι άμα διαμαρτυρηθούμε, τρώμε ξύλο». Δεν προλαβαίνω να σημειώνω. «Άσε το νερό, γράψε ότι θέλουμε φαγητό σωστό», φωνάζει επίμονα ένας κρατούμενος όταν του λέω ότι μου παραπονιούνται για το νερό. Με τα 5,87 ευρώ που αναλογούν ημερησίως στον κάθε ένα, αντιλαμβάνεται κανείς την ποιότητα σίτισης: ζυμαρικά, όσπρια, ένα πορτοκάλι την εβδομάδα, «και αν» που λέμε. Υπάρχει και μια καντίνα, είπανε, που έρχεται μερικές φορές και ψευτοαγοράζουνε κάτι για να φάνε – κυκλοφορεί ότι «είναι πιο ακριβά απ’ ότι ‘έξω στο εμπόριο’», λένε κάποιοι – «όχι, όχι» διαψεύδουν οι της αστυνομίας.
Οι καθυστερήσεις στη διαδικασία απέλασης καθώς και οι απορρίψεις των αιτήσεων για πολιτικό άσυλο (πάνω από 900 έχουν ζητήσει) φέρνουν αρκετούς από αυτούς αντιμέτωπους με 1,5 χρόνο κράτησης – τους τα’ χαν πει οι κοινωνικοί λειτουργοί, όταν φτιάχτηκε το στρατόπεδο. Μερικοί απειλούνται μάλιστα ότι αν κάνουν τώρα αίτηση για άσυλο θα μείνουν μέσα τουλάχιστον έξι μήνες.
«Να, δες το χαρτί», μου το περνάει μέσα από το φράχτη ο Α. Ενώ εκκρεμούσε σε βάρος του διαδικασία απέλασής, παρατάθηκε ο χρόνος κράτησής του. Στη δικαιολόγηση της απόφασης λέει ότι χρειάζεται ραντεβού με το προξενείο της χώρας του· με τη λεπτομέρεια πως αυτό στην Ελλάδα δεν υπάρχει.
«Εντάξει, μπήκα παράνομα αλλά τώρα γιατί με κρατάνε έτσι; Θέλω να φύγω», λέει άλλος κρατούμενος. «Αν συνεχίσουν έτσι εδώ μέσα, θα έχουμε αυτοκτονίες, δεν αντέχουν άλλο μερικοί. Τις προάλλες κάποιοι ήπιαν σαμπουάν για ν’ αυτοκτονήσουν, καταλαβαίνεις;».
Φωτό: Νικόλας Γεωργίου
Στο βάθος ορισμένοι φύλακες έχουν το νου τους ποιοι μιλάνε στους απρόσκλητους επισκέπτες. Ορισμένοι κοντοστέκονται, δεν θέλουν να μιλήσουν. Ήδη υπάρχει προηγούμενο. Στις 23 Απριλίου εκδικάζεται η υπόθεση δυο αστυνομικών για ξυλοδαρμό, υπόθεση η οποία έχει ήδη αναβληθεί δυο φορές. Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία της ΜΚΟ «Ιατρική Παρέμβαση» που παρέχει ιατρική και ψυχολογική στήριξη στους κρατούμενους, υπάρχουν 10 περιπτώσεις όπου καταγγέλθηκε ξυλοδαρμός. Οι χρυσαυγίτικες προτιμήσεις των ενστόλων δεν κρύβονται, κι ας έχει καταγγελθεί πολλές φορές. Μερικοί κρατούμενοι μου δείχνουν: «σφαλιάρες, όχι πολύ ξύλο» – άλλοι πάλι δεν φοβούνται και μιλάνε καθαρά για στοχοποιήσεις· «μας- περιμένουν-έξω».
«Οι γιατροί φεύγουν στις 14:00· άμα πάθουμε τίποτα, δεν υπάρχει κάποιος», λένε.
«Οι γιατροί φεύγουν στις 16:00», λέει ένας αξιωματικός. «Και μετά τι γίνεται», ρωτάμε. «Αν υπάρχει περιστατικό, μεταφέρουμε τον κρατούμενο σε δημόσιο νοσοκομείο, όποιο εφημερεύει». «Και πόσο συχνά γίνεται αυτό», ξαναρωτάμε. «Σε καθημερινή βάση», μας απαντάει, διαψεύδοντας καταγγελίες για μη δυνατότητα μεταφοράς σε ψυχιατρείο ή νοσοκομείο· ακόμη και για μη δυνατότητα επαφής με τους συνηγόρους τους.
«Έχω δώσει λεφτά σε δικηγόρο, τίποτα δεν έχει γίνει», διαμαρτύρονται ορισμένοι. «Ένα 10% από τους δικηγόρους έρχεται εδώ», συμπληρώνουν.
Οι βάρδιες των ανθρωποφυλάκων αλλάζουν, τρεις καθημερινά· ο αξιωματικός λέει δυνατά μπροστά σ’ όλους ότι ο προαυλισμός είναι από τις 9 μέχρι τη μία, και από τις πέντε μέχρι τις 8. «Μιλάμε σε καθημερινή βάση μ’ όλους. Οτιδήποτε χρειαστεί για να βελτιωθεί η κατάσταση, θα το κάνουμε», λέει έξω από το φράχτη.
Περίπου 20 λεπτά μέσα στο στρατόπεδο. Όλα στριφογυρίζουν, πιο πολύ αυτό: κάποιοι μου έγνεψαν «τρώμε ξύλο, έτσι». «Πως έτσι, τι γίνεται;», λέω. «Τίποτα, μπαίνουν μέσα και φωνάζουνε»
Γιατί ρε κοιτάτε έξω από το παράθυρο…;
risinggalaxy 