lifo: σούσι και προπαγάνδα τύπου Πεντάγωνο

Έπεσε το μάτι μου σήμερα σε έναν λίβελο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δημοφιλούς οδηγού χασαποταβερνείων-design, σουσάδικων και πολυτελών μπουτίκ, lifo.  Ο λίβελος, ο οποίος έχει τον εφάνταστο τίτλο «Η μανία του προβοκατόρικου ανθρωπισμού» υπογράφεται από τον κ. Άρη Αλεξανδρή. Προφανώς πρόκειται για κάποιο από τα πουλεν της επετηρίδας των αστών δημοσιογράφων στις ηλικίες κάτω των 40. Αν κρίνω δε και από τη φωτογραφία που συνοδεύει την υπογραφή, η βαρύτητα της άποψης του φαίνεται να ενισχύεται από την ύπαρξη καλού φωτογράφου και μακιγιέρ στα πρότυπα της βιομηχανίας θεάματος πέραν του Ατλαντικού, δηλαδή ANT1,ΣΚΑΙ,MEGA,ALTER και άντε..ας είμαι επιεικής, Rolling Stone. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα επανέλθω αργότερα. …

Πέρα από τις διάφορες σάλτσες, πολιτικοκοινωνικής ευαισθησίας, που έχουν ριχθεί στο επάνω μέρος του κειμένου και διαγράφουν την «αυθεντική» αγωνία του συγγραφέα για το κοινωνικό γίγνεσθαι, τον «προβληματικό μύλο του κοινωνικού μηχανισμού» και άλλες κοινοτοπίες, δύο είναι τα σημεία που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση :

Ο καλά «ενημερωμένος» κ. Αλεξανδρής, «ενημερώνει» και εμάς ότι «ομάδα σαράντα αντιεξουσιαστών» ήταν εκείνη που δημιούργησε το όλο θέμα, με την «μανία» της να κάνει μια «αλτρουιστική» κίνηση για όσα ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να πράξει. Για κάποιον που δεν ήταν εκεί και θέλει να ενημερωθεί για τα γεγονότα, το κολπάκι είναι σχεδόν αόρατο: Ο αρθρογράφος μεταφέρει σε μια δημοφιλή ιστοσελίδα τις «δημοσιογραφικές» πληροφορίες «ενημερώνοντας» τον αναγνώστη(υποψήφιο πελάτη των χασαποταβερνείων,σουσάδικων, και πολυτελών μπουτικ.) Από που αντλεί όμως τις πληροφορίες αυτές ο αρθρογράφος;

Από εχτές το βράδυ και στα διάφορα τηλεπαράθυρα και τα ηλεκτρονικά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης(twitter), ξεκίνησε μια μίνι εκστρατεία παραπληροφόρησης, από διάφορους παπαγαλίζοντες έμμισθους «δημοσιογράφους», με δύο στόχους :

• Από τη μια να διαχωρίσει τους άστεγους και τους αλληλέγγυους, παρουσιάζοντας τους πρώτους ως εκμεταλλευόμενους από τους δεύτερους για κάποια πολιτικά οφέλη.

• Από την άλλη να απαγκιστρώσει το πρόσωπο του δημάρχου Αθηναίων Καμίνη από το προφανές: ότι την διαδικασία επέμβασης της αστυνομίας την ξεκίνησε ο ίδιος και οι ενεργούμενοι του. Το αυτεπάγγελτο της δίωξης και άλλες τέτοιες μεθοδεύσεις δεν φτάνουν για να ξεπλύνουν το γεγονός ότι ο Καμίνης είναι ο δήμαρχος που κυνήγησε από κτήριο του δήμου άστεγους με την συνδρομή 4 και βάλε διμοιριών των ΜΑΤ, σε θερμοκρασίες κοντά ή και κάτω από το μηδέν.

Για το πρώτο η συνταγή είναι γνωστή και δοκιμασμένη:  Όσοι κάνουν τέτοιες κινήσεις είναι αντιεξουσιαστές. Τι πιο εύκολο τι στιγμή που στο τηλεοπτικό φαντασιακό ο «αντιεξουσιαστής» είναι αυτός που κάνει «έκνομες» πράξεις και σπάει βιτρίνες.

Το κολπάκι εδώ πάει και ένα βήμα παραπέρα: Εν μέρη λέει αλήθεια. Η απόδειξη είναι ότι εγώ ας πούμε αυτοπροσδιορίζομαι ως αναρχοσυνδικαλιστής, δηλαδή αντιεξουσιαστής (για όσους δεν γνωρίζουν από πολιτική θεωρία και αναπαράγουν ότι τους λένε στα κανάλια). Άρα τουλάχιστον ένας υπήρχε. Εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές. Το ενδιαφέρον είναι το πως προκύπτει ότι όλοι όσοι ήταν αλληλέγγυοι εκεί, είναι αντιεξουσιαστές. Και αυτό δεν προκύπτει από πουθενά. Ακόμα ποιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο λιβελογράφος της lifo, αν και καλά «πληροφορημένος», δεν αναφέρει πουθενά ότι ήταν παρών, ας πούμε, και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη όπως και πολλά μέλη αριστερών οργανώσεων, κόσμος ανένταχτος που κατέβηκε ύστερα από τις συνεχείς εκκλήσεις όλων μας στο διαδίκτυο, άνθρωποι που συμμετείχαν στο κίνημα των αγανακτισμένων και φυσικά.. αντιεξουσιαστές. Ο λιβελογράφος της lifo δεν ήταν παρών στα γεγονότα γιατί αλλιώς θα το ανέφερε ο ίδιος και θα κατέθετε την δικιά του μαρτυρία.

Από κάπου λοιπόν το αναπαράγει. Από που; Εφόσον δεν ήταν παρών και δεν έχει σαφή εικόνα για τον κόσμο που βρισκόταν μπροστά στην εκκένωση του κτηρίου, πως ξέρει σαφή αριθμό (40) και σαφή πολιτική τοποθέτηση(αντιεξουσιαστές);

Από που έχει αυτή την ενημέρωση όπως και άλλοι «δημοσιογράφοι» των καναλιών, η οποία ωστόσο, κατέρρευσε υπό το βάρος των ίδιων των γεγονότων;

Από που πληροφορήθηκε τον αριθμό και την πολιτική τοποθέτηση;

Ποιος ήταν εκεί και ήταν σε θέση να διενεργήσει μίνι δημοσκόπηση περί πολιτικών πεποιθήσεων  και να κάνει καταμέτρηση κεφαλών;

Όλα αυτά λοιπόν δεν μπορεί να είναι προϊόν δημοσιογραφικής έρευνας διότι πολύ απλά καταρρίπτονται από πολλαπλές περιγραφές της πραγματικότητας όσων ήταν εκεί.

Ας τελειώνουμε με τα παραμύθια: οι «πληροφορίες» οι οποίες μεταφέρονται από τον λιβελογράφο της lifo είναι προϊόν:

A) κοινής γραμμής (δήμος Αθηναίων,κανάλια,ΕΛ.ΑΣ), είτε

B) προϊόν έρευνας τύπου «είδα μερικούς αναρχικούς άρα αναρχικοί το οργάνωσαν».

Η δεύτερη περίπτωση δεν με αφορά διότι πρόκειται περί «δημοσιογραφίας» ανάλογης με το μέσο που την παράγει και των μπαρ,καφέ-ρέστοραν, τα οποία διαφημίζονται σε αυτό.

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια ύπουλη δημαγωγία, ενεργούμενη από γραφεία τύπου, πληροφορίες από τα κεντρικά της ΕΛ.ΑΣ και όποιον άλλο παράγοντα εξουσίας κάνει κουμάντο στο κέντρο της Αθήνας. Τόσο απλά.

Πρόκειται για έναν ιδεολογικό πόλεμο, ο οποίος χάνει στα σημεία από την συνεχή ενημέρωση που παρείχαν μέσω ίντερνετ όσοι αλληλέγγυοι ήταν παρόντες στα γεγονότα και προσπαθεί εκ των υστέρων να κερδίσει πόντους σε επίπεδο δημαγωγίας, καλυμμένος από το πέπλο της σοβαροφανούς «παραγωγής άποψης».

Για την ακρίβεια οι ίδιοι οι άστεγοι έλεγαν ότι πρέπει να γίνει κάτι άμεσα και να μπουκάρει ο κόσμος στα άδεια κτήρια του κέντρου. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα, τόσο λογικά, όταν στο μυαλό σου έχεις την επιβίωση ανθρώπων και όχι τα real estate και την νομολαγνεία.

Για το δεύτερο, δηλαδή την απαγκίστρωση του Καμίνη από τα γεγονότα, δεν χρειάζεται να γράψουμε κάτι περισσότερο: Σιγά μη και δεν επενέβαινε με τα ΜΑΤ ο δήμαρχος που ξήλωσε τα παγκάκια για να μην κοιμούνται  οι άστεγοι στις πλατείες και χαλάνε την μόστρα του διαβόητου Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών. Εδώ δεν τους θέλει έξω στα παγκάκια, θα τους θέλει μέσα στα κτήρια του δήμου που διαχειρίζεται;

Το τσίρκο που δημιουργήθηκε συμπληρώθηκε αργά το βράδυ όταν επενέβην άλλος εισαγγελέας, από όσο έχω καταλάβει, και απελευθερώθηκαν οι συλληφθέντες..μεταξύ των οποίων…ω τι θαύμα!.. και άστεγοι!

Το ότι γίνεται λόγος για τον αριθμό των αστέγων είναι δείγμα της απελπιστικής προσκόλλησης κάποιων στη λογιστική διαχείριση ανθρώπινων ζωών και για την οποία ο Κάφκα θα ήταν «περήφανος». Τι διαφορά έχει αν ήταν 10, 15 ή 50; Θα ανέβαινε η θερμοκρασία μήπως;

Υπάρχει, σύμφωνα με τους νεόκοπους λογιστές ανθρώπινων ζωών, ποσόστωση αλληλέγγυων ανά άστεγο, την οποία θα έπρεπε να ξέρουμε την επόμενη φορά που θα κατεβούμε με ένα πάκο μακαρόνια για να βοηθήσουμε;

‘Αφησα για τελευταίο κάτι που μας έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ως επικοινωνιακή τακτική, ως θέαμα και τελικά ως υφέρπων φασισμός:

O ίδιος ο τίτλος του λίβελου… «Η μανία του προβοκατόρικου ανθρωπισμού».

Όπως πολύ σωστά και πριν από εμένα, επεσήμανε αναγνώστης στο σχολιασμό του άρθρου:

Από πότε ο ανθρωπισμός και η προβοκάτσια πάνε μαζί; Μου θυμίζει το «ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί» και τις «ασύμμετρες απώλειες» των ΝΑΤΟΙΚΩΝ δυνάμεων, από άλλο μονοπάτι. Τι είδους γλώσσα είναι αυτή που προσπαθεί να κολλήσει μεταξύ τους έννοιες με τελικό σκοπό να στηρίξει(όπως είδαμε) ένα ψέμα; Μα η γλώσσα των φονταμενταλιστών της αγοράς. Τι ωραία που είναι η αναπαραγωγή τέτοιων σχημάτων.. Αισθάνεται κανείς ότι προσπαθούν να κάνουν μια μικρή ρωγμή στη λογική του καθενός. «Ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί». «Προβοκατόρικος ανθρωπισμός». «Μαχόμαστε για την δημοκρατία» έλεγε ο Τζώρζ Μπους Β’. «Για την ελευθερία του λόγου».. και εννοούσε του λόγου των αγορών.

Η στρέβλωση επαναλαμβάνεται για να αιτιολογήσει τον πόλεμο του οικονομικού συμφέροντος σε μια άλλη κλίμακα, αυτή του κέντρου των Αθηνών. Τους έπιασε ο πόνος με τα άδεια κτήρια στις αστικές φυλλάδες και λένε για επενδυτές που περιμένουν με τα λεφτά στο χέρι. Εμφανίζονται άρθρα το τελευταίο καιρό. Αν ο κάθε άστεγος διεκδικεί το δικαίωμα του στην στέγαση , τότε ίσως η κοινωνία αποφασίσει ότι τα άδεια κτήρια του κέντρου των Αθηνών -τα οποία ανήκουν στο δημόσιο και κάθονται κλωσώντας σκόνη- θα μπορούσαν να διατεθούν για κοινωνικούς σκοπούς. Όπως η στέγαση 25.000 άστεγων. Αλλά για τις μπίζνες, οι άστεγοι συμφέρει -όπως ακριβώς και οι μετανάστες- να βρίσκονται στο δρόμο. Με την αστυνομία σε ρόλο επιτηρητή του μεγάλου στρατόπεδου συγκέντρωσης και φτηνής εργασίας που λέγεται κέντρο των Αθηνών. Και οι επενδυτές περιμένουν με τα λεφτά στο χέρι. Οι καταλήψεις κτηρίων δεν συμφέρουν ακόμα και αν κοστίζουν ζωές. Τόσο απλά.

risinggalaxy